آخرین جمعهی ماه عزیز شعبان است. و این یعنی عمر اگر یاری کند ماه رمضان را خواهم دید اما باز هم مثل هر سال، مثل تمامی عمر گذشتهام با دستان خالی و لباس چرک و.
جز شرمندگی چیزی ندارم؛ کمی زبانریختن بلدم که آن هم هنر من نیست، از عزیزکردههای خودش تقلید میکنم، دستآویز محکمی است:
الهی! إن حَرَمْتَنی فَمَنْ ذَا الّذی یَرْزُقُنی؟ وَ إن خَذَلْتَنی فَمَنْ ذَا الّذی یَنْصُرُنی؟
پس دوباره به شرط توفیق و حیات که آن هم از جانب خود توست، خواهم آمد. آغوشت را برایم باز کن! میخواهم آرامش وجودت را در وجودم بریزی.
عزیزم! دوستت دارم!
درباره این سایت